سیاست‌خارجی ایران در عصر کرونا؛ از دیپلماسی سلامت تا دیپلماسی رسانه‌ای

شیوع ویروس کرونا در جهان، عصر تازه‌ای را در سیاست خارجی دولت‌ها رقم زد و اهمیت «دیپلماسی رسانه‌ای» و «دیپلماسی سلامت» را برجسته ساخت. سوال اصلی که پژوهش حاضر به آن می‌پردازد این است که «دیپلماسی رسانه‌ای ایران در ماههای شیوع بیماری کرونا چه ویژگی‌هایی داشت و چگونه در خدمت دیپلماسی سلامت قرار گرفت؟» فرضیه اصلی پژوهش به دو وجه ایجابی و سلبی دیپلماسی رسانه‌ای ایران پرداخته و آن را بسترساز دیپلماسی سلامت دانسته است. برای توضیح چگونگی این ارتباط از نظریه دیپلماسی رسانه‌ای ایتان گیلبوآ استفاده شده است. یافته‌های پژوهش که بر اساس روش توصیفی-تحلیلی به دست آمده است نشان می‌دهد ایران در بعد سلبی از تاکتیک‌های رسانه‌ای همچون برجسته‌سازی، تصویرسازی مثبت و اهریمن‌سازی و در بعد ایجابی از دو تاکتیک تاکید بر همبستگی بین‌المللی و تاکید بر تنش‌زدایی بهره گرفته است. کمک به اتباع ایرانی در سایر کشورها، تسهیل دست‌یابی به تجهیزات پزشکی، تلاش برای تضعیف کردن تحریم‌ها، تقویت همکاری با سازمان بهداشت جهانی و بستر‌سازی برای همکاری های علمی با سایر کشورها در زمینه تولید واکسن کرونا از مهمترین اقدامات دستگاه دیپلماسی سلامت ایران بوده است.